مثه خیلی آی ِ دیگه

,ساعتِ پنج ِ ظهر
زیرِ ظللِ آفتاب
:رفتم جلو وگفتم
.سلام,من کلاریسا دالوُوِی هستم
:گفت
.می...می بَخ شین... من شما روُ نمیشناسم

.
دروغ می گُف_
خودِش بود
_همون چیزایی رَم که گفته پوشیده

.
چه انسانهای ِ فراموش کاریَن آدما

.
ساعتِ پنج ونیم ِ ظهر
. زیرِ ظللِ آفتاب
,ذوب شد,بخار شد,رفت
.چه می دونم, حلل شد
مثه خیلی آی ِ دیگه
.لای ِ این همه آدمای ِ دیگه

.
چه آینده ای واسیه تو
میخوان تولید بُکُنن
همین آدما
.با این همه مرض وپیسی
...بااین همه
بچچه جون پشتِ لبت سبز نشده که هیچ
خططِ ریشاتَم هنوز پایین نیومده

.
در وادی ِ تشنگان بمُردم
از حِلله به کوفه می رود
.آب